Pinkstermaandag 31 mei 2004. Net als ieder jaar wordt ook dit jaar op tweede pinksterdag in Zoutkamp de nieuwe Garnalenkoningin bekend gemaakt.
Dit jaar is het de eer aan Elise Bos. Een jaar lang zal zij de rol van Garnalenkoningin vervullen.

Na de toespraak van de Garnalenkoningin en de prijsuitreiking gaat de hofhouding nog een ronde door het dorp met de koets.

[blockquote]Ook ik weet nu wat voor een eer het is, dat men je vraagt of je de nieuwe garnalenkoningin wilt
worden. Verbaasd achtergelaten denk ik na over deze vraag. Maar lang heeft het niet geduurd.
Mede door de enthousiasme van Onno (mijn man) heb ik de volgende dag gebeld met het
antwoord: ja, graag.
En dan is het afwachten. Want het vragen van een eventuele kandidaat wordt op tijd geregeld,
maar dan duurt het nog wel een tijdje voordat je er echt mee aan de slag gaat. Jurk passen en nog
eens passen, en alles in het geheim. Mijn ouders hebben het vanaf het begin gelijk geweten, met
veel trots werd er af en toe, in alle onduidelijkheid voor anderen, een opmerking geplaatst! Het
bleef spannend.
Het is jammer dat je je enthousiasme niet met ieder kan delen. Maar het feit dat het dit jaar goed
geheim is gebleven maakt alles goed.
Het was een lange dag. Stieneke had veel werk aan het opsteken van het haar bij ieder van ons.
Yvonne heeft ons allen mooi gemaakt. En de kleding tot slot, maakte het plaatje compleet.
De zenuwen liepen op, de giechelbuien werden steeds erger en een beetje spijt kwam toch boven.
Waarom moest ik ook zo nodig ja zeggen. Ik had ook gewoon nee kunnen zeggen en in plaats van
het hele weekend braaf te zijn, flink de beest uit kunnen hangen. Maar deze spijt was verdwenen
toen we arriveerden bij “het koninginneschip”. We werden gastvrij en enthousiast ontvangen en
onze honger werd heerlijk gestild. Dhr. Bolt heeft mij nog getrakteerd op een kleine rondleiding op
het schip wat erg indrukwekkend was. De ZK 13, van Tamme Bolt, was dit jaar uitgekozen tot
“koninginneschip 2004”. Het was voor mij dan ook een hele eer om met Tamme mee te mogen
varen.
En dan komt het moment… De Zoutkamper vissersschepen komen je tegemoet. Eerst is het toch
een beetje angstig, de gedachten komen in je op: naar wie zit ik te zwaaien? Oh, gelukkig, de
mensen zwaaien terug. En dan krijg je er schik in. Het is leuk dat mensen zo enthousiast reageren
en zwaaien, verbaasd zijn, en dan beginnen te gillen. En dan moet jij zelf proberen toch een beetje
in je rol te blijven. Het liefst zouden wij allemaal op het schip hard willen meezingen en gek doen,
maar …. Dat behoort een hofhouding niet te doen (jammer).
Pagina 8
Na een elegante en perfecte begeleiding door Tamme aan wal was het even schrikken. Alles wat
eerst op afstand was stond nu dicht bij elkaar in een rij richting het podium. Er waren veel mensen,
maar ik heb bijna niemand gezien, misschien kwamen de zenuwen weer terug en kwam de speech
wel erg dichtbij. Maar gelukkig, ook de speech hebben we gered, mede door de begeleiding van
Gaele van de organisatie. Ook de rest van de organisatie was de hele dag aanwezig om ons allen
bij te staan. Super!
Na de rijtoer (wat erg gezellig was maar wel erg nat!!) gingen we retour naar “de Rousant”. De dag
was voorbij!! Het was mooi, nee, het was onvergetelijk! Ik heb echt genoten en de rest van “onze
club” (de hofhouding en scheepsjongens en meisjes) weet ik, ook. Het was weliswaar een lange
dag toch hebben we het nog op een “feestelijke” manier afgesloten.
Ik wil iedereen bedanken voor de vele leuke reacties.
Gekozen als “Garnalenkoningin 2004” voor een heel jaar, leuk, ik heb er zin in.
Bij deze wil ik uiteraard de organisatie hartelijk bedanken voor haar inzet en begeleiding. En zoals
ik al zei tijdens de speech, wil ik de vissers nogmaals een goede vangst en een behouden vaart
toewensen!
Elise Nienhuis.[/blockquote]