In haar afscheidsrede blikt Hillechien Hulsebos terug op een relatief rustig maar belangrijk jaar voor de garnalensector. Ze noemt de ondertekening van het Vibeg-akkoord, waarmee visgronden moesten worden afgestaan – een pijnlijk maar noodzakelijk compromis. De garnaalprijs bereikte recordhoogtes (€15,47 per kilo), wat financiële ruimte bood voor investeringen in nieuwe en verbeterde kotters. Ook aan wal werd geïnvesteerd in onder meer infrastructuur, bedrijven en nieuwe initiatieven zoals een pelatelier en het duurzame garnaalmerk ‘Solt’.
Positieve ontwikkelingen zijn het groene licht voor baggerwerk in het Westgat, de verlengde vergunning voor garnalenvissers in de Wadden- en Noordzee, en innovaties zoals een scheepslift en uitbreidingen bij Heiploeg.
Toch uit ze ook zorgen. Er is kritiek op vissers en handelaren die zich bij hoge prijzen niet aan sorteerregels houden. Ze waarschuwt dat dit de reputatie van de garnaal kan schaden. De pulsvisserij baart zorgen vanwege het onbekende effect op de garnaal. Ze dringt aan op snel en goed onderzoek. Het MSC-keurmerk is nog steeds niet binnen, en het risico bestaat dat de garnaal als niet-duurzaam wordt bestempeld. Ook dreigen windparken en de aanlandplicht (discardban) de sector te beperken.
Ze staat stil bij het overlijden van oud-visser Heine Lindemulder en de ziekte van visser Michiel Groefsema, die inmiddels herstellende is. De stichting “Eendracht maakt Kracht” wordt genoemd als hoopvol teken van saamhorigheid onder vissers.
Tot slot benadrukt ze de levendigheid van Zoutkamp, bedankt ze iedereen voor het vertrouwen en wenst ze haar opvolgster veel succes.
